مطالعات زنان
چنور عنایت زاده؛ مرضیه موسوی خامنه؛ یعقوب موسوی
چکیده
هنگام تحقیق درمورد فضای شهر مهم است که نه‌تنها خود فضا، بلکه افرادی که از آن استفاده می‌کنند و درواقع چگونه از آن استفاده می‌کنند، درنظر گرفته شود. پژوهش حاضر بر زنان شهرستان سقز متمرکز می‌شود تا تجربیات ظریف زنان در حین حرکت در فضاهای عمومی و چگونگی استفاده و مذاکرۀ زنان از این فضاها را در سلسله‌مراتب جنسیتی، طبقاتی و اجتماعی-فضایی ...
بیشتر
هنگام تحقیق درمورد فضای شهر مهم است که نه‌تنها خود فضا، بلکه افرادی که از آن استفاده می‌کنند و درواقع چگونه از آن استفاده می‌کنند، درنظر گرفته شود. پژوهش حاضر بر زنان شهرستان سقز متمرکز می‌شود تا تجربیات ظریف زنان در حین حرکت در فضاهای عمومی و چگونگی استفاده و مذاکرۀ زنان از این فضاها را در سلسله‌مراتب جنسیتی، طبقاتی و اجتماعی-فضایی منعکس کند. از میان رویکردهای متعدد تحقیق کیفی برای بررسی تجارب زیستۀ زنان از فضاهای عمومی شهری، رویکرد پدیدارشناسی برگزیده شد تا به ارائۀ گزارش عمیق و دقیق‌تر افراد از تجاربشان بپردازد. جمعیت مورد مطالعه در این تحقیق شامل زنانی بود که در شهر سقز زندگی کرده‌اند و تجربۀ حضور در فضاهای عمومی را دارند. روش نمونه‌گیری که در پدیدارشناسی استفاده می‌شود، نمونه‌گیری هدفمند است؛ زیرا افرادی انتخاب می‌شوند که از پدیده‌های مربوط آگاهی داشته باشند تا امکان درک تجربۀ زیستۀ زنان در فضای عمومی فراهم شود. حجم نمونه تا شرکت‌کنندۀ 20 ادامه یافت و تحلیل داده‌های پژوهش با روش پدیدارشناسی توصیفی کلایزی انجام گرفت. نتایج مطالعه در قالب هفت مضمون «برهم‌کنشی فضای عمومی-خصوصی»، «مرزبندی‌های فضایی»، «از ضرورت تا لذت حضور»، «دربرگیری و طرد فضایی»، «از کلیشه‌های حضور تا مقاومت فضایی»، «حس مکان» و «ادراک از شهر و الگوی ایدئال زنانه» با 19 دستۀ مضمونی ارائه شد و به توصیف جامعی از هریک از این مضامین پرداخته شد.
