زهره قدرتی اصفهانی؛ اعظم مرادی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی و مقایسة اثربخشی آموزش سرمایههای روانشناختی و درمان فعالسازی رفتاری بر امید دانشجویان دختر خوابگاههای دانشگاه اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی 1397ـ1398 بود. طرح پژوهش نیمهتجربی از نوع پیشآزمونـ پسآزمون همراه با گروه گواه بود. برای اندازهگیری امید از پرسشنامة امید اشنایدر و همکاران (1991) استفاده شد. ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی و مقایسة اثربخشی آموزش سرمایههای روانشناختی و درمان فعالسازی رفتاری بر امید دانشجویان دختر خوابگاههای دانشگاه اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی 1397ـ1398 بود. طرح پژوهش نیمهتجربی از نوع پیشآزمونـ پسآزمون همراه با گروه گواه بود. برای اندازهگیری امید از پرسشنامة امید اشنایدر و همکاران (1991) استفاده شد. روش نمونهگیری داوطلبانه بود. ابتدا روی 45 نفر داوطلب شرکت در تحقیق پیشآزمون اجرا شد. سپس آنها بهطور تصادفی به سه گروه واگذار شدند و از سه گروه، به صورت تصادفی دو گروه بهعنوان گروه آزمایشی 1 و 2 و گروه دیگر بهمنزلة گروه گواه در نظر گرفته شد. آنگاه دو گروه آزمایشی به ترتیب تحت درمان فعالسازی رفتاری و آموزش سرمایههای روانشناختی قرارگرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، برای هر سه گروه (جمعاً 38 نفر) پسآزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشاندهندة معنادار بودن تفاوت نمرههای پسآزمون امید مجموع گروههاست (008/0=P). مقایسة زوجی نشان داد که هر دو نوع مداخلة آموزش سرمایههای روانشناختی و درمان فعالسازی رفتاری موجب افزایش معنادار امید در مقایسه با گروه گواه شده است (به ترتیب 003/0=P و 019/0=P)، اما دو گروه آزمایشی از نظر نمرههای امید با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند. از یافتهها چنین نتیجه گرفته میشود که بهرغم اینکه درمان فعالسازی رفتاری از روشهای سنتی مبتنی بر درمان اختلالات روانشناختی و آموزش سرمایههای روانشناختی از مداخلات مبتنی بر روانشناسی مثبت است، هر دوی این مداخلهها بر متغیر امید تأثیر دارند و میتوان از هر دوی آنها برای افرایش امید استفاده کرد.