Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, Department of Economics, Al-Zahra University

2 Assistant Professor, Department of Women and Family Studies, Al-Zahra University

3 Master's degree student in Sociology, Islamic Azad University

Abstract

The purpose of this study is to investigate the effect of social capital and economic factors on women's happiness. The statistical population of this research includes 18-65 years old women in Tehran. As sample of this study, 384 people were selected based on Cochran formula through multistage cluster sampling method from 22 regions of Tehran. The data gathering tool was a modified standard Oxford Happiness Inverntory (OHI) test. Estimating the effect of variables on women's happiness has been conducted by Eviews software to estimate the cross-sectional regression by the Ordinary Least Squares (OLS) estimator. The results of regression analysis show that among economic variables, household income has a positive effect on women's happiness and is reliable at 90% confidence level. Research findings also show that social coherence, social participation, social trust as the variables studied in relation to social capital, has a meaningful positive relationship with the happiness. Hence, it can be concluded that with the rise of social capital in women, their happiness increases accordingly. In addition, studying the effect of education shows that this variable has a significant and inverse relationship with women's happiness. So, with the increase in the education level of the women, their happiness levels are reduced.

Keywords

[1] ابراهیم نجف‏آبادی، اعظم؛ سام آرام، عزت‏اله (1392). «بررسی رابطة سرمایة اجتماعی و احساس شادی (مورد مطالعه زنان 15ـ24 سالة شهر اصفهان)»، جامعه‏شناسی مسائل اجتماعی ایران، س 2، ش 5، ص9ـ31.
[2] احمدی، یعقوب (1395). «بررسی تأثیر سبک زندگی بر شادی زنان (مورد مطالعه: زنان 18ـ30 سال سنندج)»، همایش بین‏المللی زنان و زندگی شهری، تهران، شهرداری تهران.
[3] امیر مظاهری، امیر‌مسعود؛ فخاریان، منا (1395). «نقش سرمایة اجتماعی در شادی جوانان (مورد مطالعه دانشجویان دانشکدة روان‏شناسی و علوم اجتماعی تهران مرکز)»، مطالعات جامعه‏شناسی، س 9، ش 33، ص7ـ24.
[4] پسندیده، عباس (1395). الگوی اسلامی شادکامی با رویکرد روان‏شناسی مثبت‏گرا، چ 3، تهران: مؤسسة علمی فرهنگی دارالحدیث‌ـ سازمان چاپ و نشر.
[5] چوقادی، فریبا (1389). «مطالعة عوامل روانی اجتماعی مؤثر بر شادی زنان شهرضا»، پایـان‏نامة کارشناسی ‏ارشد، دانشگاه اصفهان.
[6] خورسندی، مرتضی؛ عزیزی، زهرا (1395). «برآورد آستانة تأثیر بیکاری بر شادی»، سیاست‏گذاری پیشرفت اقتصادی، س 3، ش 7، ص59ـ79.
[7] خورسندی، مرتضی؛ علی‌بابائی، نسترن (1395). «بیکاری بدتر است یا تورم؟ مقایسة اثر بیکاری و تورم بر شادی»، فصل‌نامة پژوهش‌نامة اقتصادی، س16، ش63، ص1ـ24.
[8] شجاعی‏باغینی، محمدمهدی و همکاران (1387). مبانی مفهومی سرمایة اجتماعی، تهران: پژوهشکدة مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
[9] صیادی‏فر، سمیه؛ دوستی، علی (1384). «حفظ یا حذف شادی»، روزنامة همشهری، 22/12/1384.
[10] عسگری‏زاده، دنیا (1389). «ارتباط شادمانی و فناوری ارتباطات و اطلاعات بر رشد اقتصادی»، پایـان‏نامة کارشناسی‏ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه.
[11] فیتز پتریک، تونی (1383). نظریة رفاه؛ سیاست اجتماعی چیست؟، ترجمة هرمز همایون‏پور، تهران: گام نو.
[12] قطره‏ای، فرشته (1385). «بررسی رابطة شادکامی (نشاط) و کیفیت عوامل آموزشی در دورة ابتدایی مدارس شهر تهران»، پایـان‏نامة کارشناسی‏ارشد، دانشگاه تربیت معلم.
[13] محسنی تبریزی، علیرضا (1375). «بیگانگی مانعی برای مشارکت و توسعة ملی»، نامة پژوهش، ش اول، ص90ـ109.
[14] محمدیان، منصور؛ صاحبه، گل‌خندان و همکاران (1394). «تحلیل عوامل اجتماعی‌ـ اقتصادی مؤثر بر شادی»، برنامه‌ریزی رفاه و توسعة اجتماعی، ش 25، ص165ـ192.
[15] منتظری، علی و همکاران (1397). «شادکامی زنان و مردان ایرانی 20 تا 40 ساله و عوامل مرتبط با آن: یک مطالعة ملی»، پایش، س 17، ش 4، ص409ـ420.
[16] متوسلی، محمود؛ زبیری، هدی (1392). «انسجام اجتماعی؛ منشأ توسعة اقتصادی»، توسعة روستایی، دورة 5، ش 2، ص49ـ74.
[17] نصرتی‏نژاد، فرهاد؛ سخایی، ایوب، شریفی، حجت (1394). «مطالعة رابطة بین سرمایة اجتماعی جوانان و میزان شادکامی آنان»، مطالعات توسعه اجتماعی‌ـ فرهنگی، دورة 4، ش 2، ص143ـ167.
[18] هزارجریبی، جعفر؛ صفری شالی، رضا (1389). «بررسی مفهوم شادکامی اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن (مطالعة موردی در استان مرکزی)»، برنامه‏ریزی رفاه و توسعة اجتماعی، ش 3، ص31ـ72.
[19] هزارجریبی، جعفر؛ مرادی، سجاد (1396). «درک شهروندان از معانی و تعاریف شادکامی (پژوهشی کیفی در استان ایلام)»، برنامه‏ریزی رفاه و توسعة اجتماعی، س 8، ش 33، ص77ـ134.
[20] Abbott P., Sapsford R. (2006). “Life-satisfaction in post-Soviet Russia and Ukraine”. Journal of Happiness Studies, 1;7(2): 251-87.
[21] Agan Y., Sevinc E., Orhan M. (2009). “Impact of main macroeconomic indicators on happiness.” European Journal of Economic and Political Studies, 2(2): PP 13-21.
[22] Argyle M., Lu L. (1990). “The happiness of extrovert” Personality and Individual Differences, 11: PP 1011-1017.
[23] Argyle M. (2001). “Personality, self – esteem and demographic predictions of happiness and depression”. In H. Cheng & A. Farnham (Eds.), The Psychology of happiness.
[24] Clark A. E., Oswald A. J. (1994). “Unhappiness and unemployment”. The Economic Journal. 104(424): PP 648-59.
[25] Easterlin R. A. (1974). “Does economic growth improve the human lot? Some empirical evidence”. InNations and households in economic growth (pp. 89-125). Academic Press.
[26] Easterlin R. A. (2003). “Happiness of women and men in later life: Nature, determinants, and prospects”. InAdvances in quality-of-life theory and research (pp. 13-25). Springer, Dordrecht.
[27] Nordenmark M. (2018). “The importance of job and family satisfaction for happiness among women and men in different gender regimes”. Societies, 8(1): P 1.
[28] Oishi S., Kesebir S., Diener E. (2011). “Income inequality and happiness”. Psychological Science. 22(9):1095-100.
[29] Seligman M. E., Royzman E. (2003). “Happiness: The three traditional theories. Authentic happiness newsletter”. Veenhoven, R. The utility of happiness. Social Indicators Research, 20, PP 254-333.
[30] Yang J., Liu K., Zhang Y. (2018). “Happiness inequality in China”. Journal of Happiness Studies, PP 1-25.