مطالعات زنان
محمد جواد نجفی؛ یحیی بوذری نژاد
چکیده
پیامبر اسلام(ص) در دوران حکمرانی خود جایگاه زنان را ارتقاء بخشید. اما با رحلت ایشان و رویکار آمدن خلفای سهگانه، این جایگاه تضعیف شد و از مسیر نبوی فاصله گرفت. با آغاز خلافت امام علی(ع)، تحولی در وضعیت زنان پدید آمد و آنان نقش فعال در جامعه یافتند. آن حضرت از همان ابتدا با اصلاح بدعتهای گذشته، تلاش کرد جایگاه حقیقی زنان را احیا کند. ...
بیشتر
پیامبر اسلام(ص) در دوران حکمرانی خود جایگاه زنان را ارتقاء بخشید. اما با رحلت ایشان و رویکار آمدن خلفای سهگانه، این جایگاه تضعیف شد و از مسیر نبوی فاصله گرفت. با آغاز خلافت امام علی(ع)، تحولی در وضعیت زنان پدید آمد و آنان نقش فعال در جامعه یافتند. آن حضرت از همان ابتدا با اصلاح بدعتهای گذشته، تلاش کرد جایگاه حقیقی زنان را احیا کند. زنان نیز با استقبال از سیاست دولت علوی با اقدامات آن حضرت همراه شدند و البته در برخی از مواقع با بیمهری برخی از زنان ضربههای جدی به دولت علوی وارد گردید. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانهای و با روش توصیفی- تحلیلی به دنبال واکاوی رفتار و نحوه تعاملات زنان و دولت علوی با یکدیگر با رویکرد تاریخی و سیاسی است و در پی پاسخگویی به این سؤال است که تعاملات حاکمیت و زنان در خلافت امیر مؤمنان علی(ع) چگونه بوده است؟ یافتههای پژوهش حاکی از آن است که تعامل زنان و حکومت علوی از ابتدای خلافت آن حضرت شکل گرفت که از نتایج آن حضور اثرگذار بانوان در بحرانها و مشکلات حکومت به ویژه جنگهای تحمیلی به آن حضرت بود. دولت علوی حامی زنان بود و حاکمیت در احقاق عدالت برای زنان همچون مردان دغدغهمند عمل کرد. خلیفه آن چنان که برای مردان در دسترس بود برای زنان نیز در دسترس و آنان خلیفه و دولت علوی را پناهگاهی امن برای احیا و ارتقاء جایگاه خود میدانستند. این حمایت و نگاه منزلتبخش، زمینه تعامل مثبت زنان و حکومت علوی را فراهم ساخت.
