برای گروه کثیری از زنان کشور، ازجمله نگارنده این یادداشت و بسیاری از آنچه در زندگی روزانه اتفاق می‌افتد، دیگر اصلا مهم نیست.
ژاله شادی‌طلب . جامعه‌شناس
برای گروه کثیری از زنان کشور، ازجمله نگارنده این یادداشت و بسیاری از آنچه در زندگی روزانه اتفاق می‌افتد، دیگر اصلا مهم نیست. خودمان را گرفتار دردسر نمی‌کنیم و از بسیاری از حق و حقوق‌مان دانسته و آگاهانه چشم می‌پوشیم. بسیاری از آنچه برای زنان سایر کشور‌ها اتفاق می‌افتد و امری عادی تلقی می‌شود و حتی پرسش درباره آن عجیب به نظر می‌رسید، برای ما تبدیل به مسائل چالش‌بر‌انگیز شده است. واقعیت این است که ما کم‌کم فراموش کرده‌ایم چه در زندگی ما زنان مهم است و چه نیست. اما در تمام این سال‌ها یادمان داده‌اند و تکرار کرده‌اند ما نه‌تنها از سایر زنان روی کره خاکی چیزی کم نداریم، بلکه با جایگاهی که برای ما تعریف شده، بیش از همه زنان عالم باید سپاسگزار باشیم؛ زیرا برای هر پدیده‌ای که در زندگی ما اتفاق می‌افتد یا هر پرسشی که احتمالا در قرن‌های آینده طرح خواهد شد یا در همین لحظه، توضیح وافی و کافی وجود دارد. واقعیت این است که ما مسائل چند قرن آینده را به آیندگان وامی‌گذاریم، ولی لطفا پاسخ پرسش‌های زیر را به‌گونه‌ای بدهید که قانون‌گذاران بتوانند براساس آن، قانون کشور را در مسیر تکریم زنان و همان جایگاهی که ما به خاطر آن باید شکرگزار باشیم، اصلاح کنند.
- آیا زن باید برای خروج از منزل از مرد اجازه بگیرد یا نه؟
این خروج می‌تواند برای رفتن به منزل اقوام و دوستان، خرید وسایل منزل و غذا یا خروج از کشور باشد.
- آیا مرد می‌تواند اجازه خروج به زن ندهد؟
- آیا زن برای مراجعه به پزشک و بیمارستان و در صورت ضرورت جراحی، باید از مرد اجازه بگیرد؟
- آیا مرد می‌تواند اجازه ندهد؟
- آیا زن برای اشتغال نیاز به اجازه مرد دارد؟
- «اشتغال به مصالح» زن و خانواده را چه کسی تشخیص می‌دهد؟
- آیا یک مرد معتاد یا سارق زندانی می‌تواند تشخیص‌دهنده این مصالح باشد؟
- آیا... .
- استدعا می‌کنیم صاحبان عقل و برخورداران از دانش روز در پاسخ به این پرسش‌های بسیار ساده و روشن نفرمایند که «اختلاف‌نظر هست و...».
- بالاخره زنان این کشور می‌خواهند بدانند که مطابق قانون چه حق و حقوقی دارند؟