رئیس گروه آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفت: معضل کودکان خیابانی، آسیب های فردی و اجتماعی را به همراه دارد.
فرانک ایمانی در میزگرد کودکان خیابانی در رادیو گفتگو با اشاره به دو اصطلاح کودکان کار و کودکان خیابانی گفت: برخی مواقع این دو اصطلاح با هم هم پوشانی پیدا می کنند ولی از نظر مفهوم داخلی و بین المللی جدا هستند.
وی در تعریف کودکان کار اظهار داشت: منظور از این کودکان، افراد زیر ۱۸ سالی هستند که فعالیت هایی را انجام می دهند تا کسب درآمد داشته باشد. این فعالیت ها می تواند در محیط های بسته، باز و یا مشاغل خانوادگی باشد.
رئیس گروه آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به مفهوم آسیب شناختی این مفهوم بیان داشت: هرگاه در اثر کار باعث مانع رشد جسمی، تحصیلی، عاطفی و اجتماعی بچه شود و یا اینکه حقوق آن بچه رعایت نشود و یا کارهای سختی مانند کار در ارتفاعات صورت بگیرد، گفته می شود که بچه دچار آسیب اجتماعی شده است.
ایمانی ادامه داد: اینکه کودکی زیر ۱۸ سال باشد و کار کند، کودک کار محسوب می شود ولی آنچه اهمیت دارد، مفهوم آسیب شناختی آن است. اگر کار کودک جزء لیست ۳۶ تایی سازمان ملل باشد و یا اینکه نباشد ولی مانع رشد و شخصیت او شود و یا اینکه حقوق عادلانه را دریافت نکند، مفهوم آسیب شناسی کار کودک برای او مصداق پیدا می کند.
رئیس گروه آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور به قوانین ایران اشاره کرد و گفت: در ایران اشتغال افراد بالای ۱۵ سال را قانونی می دانیم و زیر ۱۵ سال غیر قانونی است. بین سن ۱۵ تا ۱۸ سال، طبق قانون کار جمهوری اسلامی ایران، کارگر نوجوان شناخته می شود و یکسری شرایط برای او وجود دارد یعنی ساعت کار او کمتر است و اصلا نباید شیفت شب داشته باشد.
وی به کودکان خیابانی اشاره داشت و عنوان کرد: تفاوتی نمی کند که کودک تابعیت آن کشور را داشته باشد و یا دختر باشد و یا پسر. اگر این افراد در ساعات مختلف شبانه روز در اماکن پر تردد و عمومی مانند پارک و یا پمپ بنزین و ایستگاه های مترو مشغول فعالیت های اشتغال زایی باشد و یا تکدی گری کند، جزء کودکان خیابانی محسوب می شوند.
وی افزود: این کودکان می توانند با خانواده خود در ارتباط باشند یا نباشند یعنی ممکن است شب در همان اماکن عمومی باشد و یا اینکه درآمد خود را به خانواده بدهد. در واقع کودکان خیابانی جزئی از کودکان کار محسوب می شوند.
ایمانی در خصوص اهمیت کودکان خیابانی اظهار داشت: از این نظر این کودکان دارای اهمیت هستند که این افراد از بعد فردی خارج شده اند و یکسری آسیب های اجتماعی را نیز به دنبال خود دارد. این حضور نشان دهنده وخیم بودن خانواده و وضعیت جامعه است.
رئیس گروه آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور درباره قوانین در این حوزه خاطرنشان کرد: در سال ۸۴ شورای عالی اداری، مصوبه ای را تصویب کرد که به ساماندهی متکدیان می پرداخت و کلیه گروه ها را شامل می شد. از همان سال سازمان بهزیستی یکسری اقدامات قانونی انجام داد که افراد زیر ۱۸ سال در آن گروه قرار نگیرد.
وی خاطرنشان کرد: با اجازه ای که سازمان مدیریت آن زمان به سازمان بهزیستی داد، قبل از اینکه حتی به سال ۸۴ و به این قانون برسیم، سازمان بهزیستی چنین کاری را انجام می داد یعنی ساماندهی کودکان خیابانی در سازمان بهزیستی شش سال قبل از این مصوبه بوده است ولی بعد از این مدت متوجه شدند این کار ساده نیست.
وی ادامه داد: در سال ۸۴ مصوبه ای را هیئت وزیران تصویب کردند که بر اساس آن سازمان بهزیستی با مشارکت شهرداری و نیروی انتظامی نسبت به شناسایی و پذیرش و ساماندهی کودکان خیابانی و کار، اقدام کنند.
در ادامه روزبه کردونی مدیر کل دفتر آسیب های اجتماعی وزارت رفاه بیان داشت: در حوزه های اجتماعی برای اینکه برای مسئله ای راهکار ارائه دهیم، حتما باید تعریف دقیقی از آن انجام دهیم و به تفاهم گفتمانی راجع به مسئله ای برسیم و بعد آن مسئله را برای حل کردن روی میز بگذاریم.وی با بیان اینکه در حوزه کودکان چهار واژه وجود دارد، اظهار داشت: این چهار واژه با هم همپوشانی دارند اما تعاریف بین المللی آنها با هم متفاوت است و باید در رویکردهای سیاستی مان این موضوع را مورد توجه قرار دهیم.
وی خاطرنشان کرد: یک واژه کودک در اشتغال است که مشمول کودکان کاری هستند که آسیب زا نیست. یک واژه نیز با عنوان کودک کار داریم که هم در ایران و در مجامع بین المللی نسبت به آن حساس است زیرا باعث می شود کودک از کودکی کردن به دور شود و اثرات منفی روانی و اجتماعی بر کودک داشته باشد.
مدیر کل دفتر آسیب های اجتماعی وزارت رفاه به کودکان خیابانی اشاره داشت عنوان کرد: این یعنی کودکانی که در خیابان می خوابند و زندگی می کنند. واژه بعدی کودکانی هستند که در خیابان پرسه می زنند ولی شب به خانه خودشان بر می گردند.