ماه مهر که می‌شود در خانواده‌های دانش‌آموزان و دانشجویان، فضا تازه و پر نشاط و البته کمی با چاشنی دلهره و نگرانی همراه می‌شود؛ تازگی و شور به دلیل عشق و علاقه فطری به یادگیری و رشد و نگرانی‌ها برای آینده‌ای است که باید روشن باشد.
نشانه‌ها و آمارها گواه آن است که آموزش یک تمنای ذاتی و جهان شمول است. آحاد بشر به کسب دانایی، مهارت، افزایش اطلاعات و آگاهی علاقه‌مندند و دانش را وسیله تغییر و ارتقای کیفیت زندگی خود می‌دانند. همین حس، آغاز سال تحصیلی را متفاوت می‌کند. اما تداوم و ثمربخشی این روزها الزاماتی دارد که بدون آن بهار مهر را برای برخی به خزان آرزوها تبدیل می‌کند. مهم‌ترین این الزامات تلاش برای بازنماندن فرزندان این سرزمین از تحصیل است که قانون اساسی جمهوری اسلامی بر آن تأکید دارد و نیز از جمله حقوق شهروندی کودکان، دسترسی به آموزش است. بنابراین رویکردها و روندها باید در جهتی باشد که همه واجدین شرایط تحصیل از این امکان بهره‌مند شوند. در این زمینه البته نقش اطلاع‌رسانی و جلب مشارکت مردم و سازمان‌های مردم نهاد دارای اهمیت است. از دیگر الزامات، شرایط مناسب برای بهره‌مندی از معلمان و مربیان پر انگیزه و فداکار است که در نظام آموزش و پرورش ما کم نیستند و اکثریت را تشکیل می‌دهند. اما در این مسیر افت و خیزهایی وجود دارد که می‌بایست همواره مد نظر باشد.
آموزش مهارت‌های زندگی اگر چه سال هاست مغفول مانده و زمان از دست رفته بر نمی‌گردد، ولی خوشبختانه اکنون این مهارت‌ها برای ورود به نظام آموزشی رسمی کشور مدون شده است. وجود شرایط مطلوب داخل خانه در این میان از جمله الزامات غیرقابل اغماض است. تردید نداشته باشیم که خانه فاقد آرامش و تفاهم از موانع مهم برای موفقیت در تحصیل است. ذهن مشوش و عدم تمرکز حاصل فضای پرکشمکش، نمی‌تواند بیاموزد و یاد بگیرد. در این موارد نقش مربیان و معلمان هم مهم بوده و می‌تواند عوارض ناشی از تنش‌های خانوادگی را کاهش دهد. امیدوارم وزش نسیم مهر به تقویت پیوندهای عاطفی در خانواده‌ها کمک کند و مادران و پدران به این مناسبت و با انگیزه موفقیت‌های تحصیلی فرزندانشان، کارکرد خانواده در آموزش و یادگیری را ارتقا بخشند. فراموش نکنیم که هدف اصلی از آموزش باید انسان شدن باشد.