پرستو سرمدی/کارشناس ارشد مطالعات زنان
چندی پیش گروه های آموزشی و پژوهشی مطالعات زنان در دانشگاه ها و مراکز مختلف، نشست هم اندیشی را با معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری به منظور بررسی مسایل و چالش های پیش رو این رشته دانشگاهی برگزار کردند. نمایندگان این گروه ها به مسایلی از جمله عدم وجود رویه یکسان آموزشی در دانشگاه های مختلف به دلیل ماهیت بین رشته ای مطالعات زنان، نامعلوم بودن وضعیت این رشته در مقطع دکترا، عدم آشنایی سازمان ها و نهادهای مختلف با این رشته برای بهره مندی از فارغ التحصیلان و یا پژوهش های انجام شده در آن، عدم ارتباط بین گروه های مطالعات زنان مراکز مختلف و نبود شبکه ارتباطی، عدم شناسایی اساتید و فارغ التحصیلان رشته مطالعات زنان، و... اشاره کردند و خواهان چاره اندیشی برای این مسایل شدند.
واقعیت این است که رشته مطالعات زنان از زمان تاسیس تا کنون با چاش های زیادی مواجه شده است، این رشته درمقطع کارشناسی ارشد در سال ۷۸ به تصویب شورای عالی برنامه ریزی وزارت علوم ، تحقیقات وفن آوری رسید. پایه های اولیه تاسیس رشته مطالعات زنان از موسسه مطالعات زنان شکل گرفت، این موسسه برای این منظور و برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این رشته مکاتباتی را با برخی ازکشورها انجام داد و واحدهای درسی آن ها را مورد مطالعه قرار داد .
بنابر پیشنهاد صادق آئینه وند عضو هیئت اعضای موسسه مطالعات زنان و رئیس دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، قرار شد این پروژه با حمایت دانشگاه تربیت مدرس به عنوان پایگاهی دانشگاهی پی گیری شود. برای بررسی بیشتر این رشته جلساتی با برخی صاحب نظران از جمله معصومه ابتکار، منیره گرجی، زهرا شجاعی و... برگزار شد. رشته مطالعات زنان پس ازطرح در دانشگاه مدرس در شورای برنامه ریزی وزارت علوم مطرح شد و درجلسات این شورا با حمایت دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه الزهرا در مقطع کارشناسی ارشد به تصویب رسید و برای اولین باردر سال تحصیلی ۸۱-۸۰ دانشجویان این رشته پذیرفته شدند.دوره کارشناسی ارشد مطالعات زنان دارای سه گرایش به بود: زن وخانواده، حقوق زن در اسلام ، زن در تاریخ. با شکل گیری دولت های نهم و دهم، این رشته متاثر از دیدگاه های دولت جدید تغیراتی کرد؛ از جمله این که رشته مطالعات زنان در سال ۹۱ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به رشته مطالعات خانواده و حقوق زن در اسلام تغییر نام پیدا کرد. دولت احمدی نژاد متاثر از دیدگاهی که کمتر معتقد به حضور اجتماعی زنان بود روی خوش به این رشته دانشگاهی نشان نداد و برمشکلات آن افزود و حتی گاهی به چشم مزاحم به آن نگریست. از همین رو فرصت پیش آمده را باید فرصتی مغتنم برای رفع مشکلات رشته مطالعات زنان و فارغ التحصیلان آن دانست. در نشست هم اندیشی گروه های آموزشی و پژوهشی مطالعات زنان با معاونت امور زنان و خانواده، به پیشنهاد دکتر ابتکار که خود از موسسان این رشته است، مشکلات و مسایل مطرح شده از سوی نمایندگان این گروه ها، تقسیم بندی و به صورت محور ارایه شد و بنا شد هر کدام از گروه های مذکور مسئولیت رسیدگی به یکی از این محورها را به عهده گیرد و پیشنهاد خود را به صورت فراتحلیل ارایه نمایند، تا بتوان بر اساس آن سیاست هایی را برای بهبود وضعیت رشته مطالعات زنان اتخاذ نمود، اقدامی که با همکاری مراکز مطالعات زنان و معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری می تواند چشم انداز مثبتی را پیش روی این رشته دانشگاهی قرار دهد.