دبیر کل سازمان ملل متحد در پیامی به مناسبت روز جهانی زن، 8 مارس 2015 برابر با 17 اسفند ماه جاری، گفت: هنگامی می توانیم آینده را برای همه امن کنیم که توان زنان را آزاد سازیم.

متن کامل پیام بان کی مون به شرح زیر است:

بیست سال پیش هنگامی که جهان همایش مهمی در مورد حقوق بشر زنان برگزار می کرد، درگیری مخرب در یوگسلاوی سابق توجه شایسه به تجاوز و سایر جنایات جنگی علیه شهروندان در آنجا را ارتقاء داد. دو دهه بعد، دختران جوان حتی هفت ساله، نه تنها به عنوان هدف بلکه به عنوان سلاح به وسیله افراط گرایان خشن مورد استفاده قرار می گیرند، به همین آسانی می توان ازهمایش های بین المللی ناامید شد. اما در حالیکه راه طولانی برای دستیابی به برابری کامل داریم یعنی خاتمه خشونت های مبتنی بر جنسیت به عنوان هدف اصلی، پیشرفت طی دو دهه گذشته ارزش دیرپای کنفرانس زنان 1995پکن را ثابت کرده است.

از زمان تصویب اعلامیه پکن و برنامه اقدام آن، دخترانی بیشتر دسترسی زیادتر به آموزش افزون تر نسبت به قبل داشته اند. تعداد زنانی که در زمان وضع حمل جان خود را از دست می دهند تقریبا به نصف کاهش پیدا کرده است. زنان بیشتری هدایت گران کسب کار، دولت ها و سازمان های بین المللی هستند. اینجانب از این پیشرفت ها استقبال می کنم. در عین حال در این روز جهانی زن باید اذعان نماییم دستاوردها بسیار آهسته و نا برابر بوده و باید خیلی بیشتر برای سرعت بخشیدن به پیشرفت در هر جا تلاش نمود.

جهان باید در پاسخ به هدف قرار دادن زنان و دختران به وسیله افراط گرایان خشن متحد شود. از نیجریه تا سومالی، سوریه و عراق بدن های زنان تبدیل به آوردگاه های جنگجویانی شده است که استراتژی های نظام مندی را اجرا می کنند که غالبا بر اساس قومیت و مذهب استوار است. زنان به دلیل سعی برای احقاق حق بر فعالیت آموزشی و خدمات اساسی مورد حمله قرارگرفته اند؛ به آنان تجاوز شده و تبدیل به بردگان جنسی شده اند؛ به عنوان جایزه به جنگجویان داده شده اند یا در میان گروه های تندرو و در شبکه های قاچاق فروخته شده اند. پزشکان، پرستارها و سایرین به دلیل عمل به وظیفه حرفه ای خود کشته شده اند.

مدافعان حقوق بشر زنان به اندازه کافی برای به چالش کشیدن خطر وحشی گری شجاع بوده و بعضی مواقع به این دلیل جان خود را ازدست داده اند.

ما باید موضع جهانی شفاف علیه این مجموعه تهاجم علیه حقوق بشرزنان اتخاذ نماییم. جامعه بین المللی به تبدیل خشم خود به اقدام معنی دار شامل کمک انساندوستانه، خدمات اجتماعی- روانی، حمایت برای معاش و تلاش برای به محاکمه کشیدن مقصران نیاز دارد. در حالیکه زنان و دختران غالبا نخستین اهداف تهاجم هستند، حقوق آنان باید در مرکز خط مشی جهت حل این چالش روبه رشد و بهت آور قرار گیرد. زنان و دختران توانمند، بهترین امید برای توسعه پایدار پس از درگیری هستند. آنان بهترین محرک برای رشد، بهترین امید برای آشتی و بهترین سپر در برابرافراطی کردن جوانان و تکرار چرخه خشونت هستند.

حتی در جوامعی که در صلح به سر می برند، تعداد زیادی از دختران و زنان همچنان هدف سوء رفتاردر خانواده، ختنه زنانه و سایر گونه های خشونت هستند که افراد را دچار ضربه روحی کرده و به جوامع صدمه می زند. تبعیض همچنان مانع بزرگی است که باید آن را ازبین ببریم. ما نیاز داریم فرصت ها در سیاست، کسب و کار و فراتر از آن را گسترش دهیم. باید افکار کلیشه ای را تغییر دهیم، به ویژه در میان مردان و خود مردان را به عنوان عاملان فعال تغییردرگیرنماییم. ما باید ازاقدامات با منابعی که مبتنی بر تضمین درک از اینکه سرمایه گذاری بر برابری جنسیتی، مولد پیشرفت اقتصادی، فراگیری اجتماعی و سیاسی، همچنین سایر منافع است، حمایت نماییم که در نتیجه موجب گسترش ثبات و منزلت انسان می شود.

این سالی حیاتی برای پیشبرد انگیزه حقوق بشر زنان است. جامعه بین المللی با تلاش زیاد در حال ایجاد دستور کار توسعه پایدارنوینی است که بر اساس آرمان های توسعه هزاره تهیه می شود و سیاست ها و سرمایه گذاری های اجتماعی را برای نسل های آتی متحول می نماید. برای اینکه دستور کار توسعه پس از 2015به گونه ای واقعی دگرگون باشد، باید به برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان اولویت دهد. جهان هرگز به 100 در صد اهداف خود نخواهد رسید، اگر 50 درصد از مردم آن نتوانند از توان بالفعل کامل خود بهره ببرند. هنگامی می توانیم آینده را برای همه امن کنیم که توان زنان را آزاد سازیم.