دبیر ستاد توان افزایی سمن‌های فرمانداری تهران با انتقاد از اقدامات مقطعی در حوزه زنان گفت: ما چشم‌اندازی در حوزه بانوان نداریم و هیچ سازمانی هم درحوزه زنان آینده پژوهی نکرده است.
مهناز پیشدار درباره وضعیت مددسراهای بانوان در تهران، گفت: ما مددسرای بانوان نداریم و در شرایطی که شاهد افزایش آسیبهای اجتماعی حوزه زنان هستیم این موضوع جای تاسف کرد.
وی افزود: امکانات حوزه زنان به ویژه آسیبهای اجتماعی حوزه زنان و مراکز خدمات رسانی به آنها در حداقل هستند و از امکانات مناسبی بر خوردار نیستند.
مدیر عامل موسسه پیشگیری از آسیبهای اجتماعی مهرورزان افزود: در ۲۲ منطقه تهران یک مرکز تحت عنوان سامان‌سرا وجود دارد که آن هم با حکم قاضی بانوانی را که گشت ۱۳۷ شهرداری جمع آوری می‌کند، می‌پذیرد که آن هم وضعیت خوبی ندارد.
وی با تاکید بر اینکه این مرکز توان ارائه خدمات کافی به بانوان را ندارد، گفت: ما نیاز داریم که حداقل در ۵ منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران حداقل یک مدد سرای بانوان ایجاد شود.
وی گفت: زمستان سال گذشته شهردار تاکید کردند که هر منطقه برای آقایان یک مددسرا داشته باشد، اما سهمی برای زنان از خدمات اجتماعی شهرداری و بهزیستی در نظر گرفته نشده، خدمات به صورت حداقلی به آنها ارائه می‌شود.
پیشدار درباره اینکه چرا تاکنون مسئولان به این موضوع نپرداخته‌اند، گفت: دلیلش این است که خدمات دهی به زنان با حواشی زیادی مواجه است و این ترس همیشه در بین مسئولان وجود داشته است. نکته دیگر اینکه خدمات دهی به بانوان متولی خاصی ندارد.
دبیر ستاد توان افزایی سمن‌های فرمانداری تهران گفت: برخی از مسئولان ما می‌ترسند، به حوزه زنان وارد شوند و بیان می‌کنند این حوزه حواشی زیادی خواهد داشت. زنانی که آسیب دیده‌اند و یا خیابانی هستند، هزار برچسب به آنها زده می‌شود و مسئولان ما از این برچسب‌ها می‌ترسند.
این مدرس دانشگاه با تاکیدبر اینکه در مناطق مختلف تهران نیازمند مراکز مناسبی برای کودکان و زنان آسیب دیده هستیم، افزود: وقتی یک زن که همسرش شیشه مصرف کرده، بخواهد یک شب از ترس احتمال صدمه جانی به مرکزی مراجعه کند، این امکان برایش فراهم نیست. زنان بدسرپرست، بی‌سرپرست و معتاد سرپناهی را ندارند که در آن اسکان موقت داده شوند و این یک درد بزرگ است.
پیشدار درباره توجه به این مسئله در قرار گاه مدیریت راهبردی فوریتهای خدمات اجتماعی شهر تهران گفت: بحث این قرارگاه زمانی معنا پیدا می‌کند که زیر ساخت آن مناسب باشد، وقتی زیر ساخت مناسبی برای آن در نظر گرفته نشده، قطعا وضعیت زنان هم در آن دیده نشده است.
وی افزود: زنان در بدو ورود به مراکز باید غربالگری شوند و به مراکز مناسب هدایت شوند اگر این قرارگاه تشکیل شود، هیچ مرکز مناسبی برای ساماندهی زنان وجود ندارد که بعد از جمع‌آوری زنان بتوان آنها را به مراکز مناسب هدایت کرد.
دبیر ستاد توان افزایی سمن‌های فرمانداری تهران گفت: مسئولان به شدت به دنبال تشکیل این قرارگاه هستند و البته نفس تشکیل این قرارگاه بسیار خوب است، ولی مسئله این است که ما در حوزه زنان حتی در این قرارگاه نیز شاهد نگاه مناسبی نیستیم.
این مدرس دانشگاه درباره اینکه چرا مسئول امور بانوان در نهاد‌ها و سازمانهای مختلف خود عهده دار همه امور مربوط به زنان نمی‌شوند، گفت: پیشنهاد خوبی است، اما مسئله این است که کسانی در حوزه زنان کار می‌کنند که تخصصی درباره آسیبهای اجتماعی مربوط به زنان ندارند و صرفا به دلیل زن بودن این پست به آنها داده شده در صورتی که ما NGOها و سازمانهای غیر دولتی خوبی را داریم که در این زمینه فعالیت زیادی کرده‌اند.
وی تاکید کرد: من پیشنهادم این است که سازمانهای غیردولتی شناسایی شوند تا از ظرفیت آنها با نظارت دولت استفاده شود. به این ترتیب خیلی از کار‌ها در حوزه زنان حل می‌شود ما به دنبال شعار دادن نیستیم، ما می‌خواهیم ببنیم که به یک مددجوی زن چه خدماتی به صورت واقعی ارائه می‌شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به زنان کارتون خواب خاطرنشان کرد: برخی از زنان آسیب دیده در هرندی مجبورند در خانه‌های تیمی زندگی کنند و در اتابک، هاشم آباد و مشیریه در بد‌ترین شرایط به سر می‌برند. در مرکز شهر نیز برای ادامه زندگی مجبورند، خیلی کارهای دیگر هم انجام دهند، در شمال تهران نیز آسیب‌ها به روشهای دیگر بروز می‌کند. ما به دنبال کار کار‌شناسی هستیم و اینکه مسئولان به صورت جدی به این حوزه آسیب پذیرنگاه کنند.
وی با اشاره به اینکه مسئولان باید از کار‌شناسان خبره استفاده کنند و برنامه‌ریزی داشته باشند، افزود: ما چشم انداز حوزه بانوان نداریم و در زمینه بانوان باید آینده پژوهی انجام شود. باید خدماتی که الان می‌توانیم به زنان ارائه دهیم، شناسایی کنیم و برای ۲۰ سال آینده برنامه ریزی داشته باشیم اما کارهای ما مقطعی است.
این کار‌شناس افزود: خدمات دهی درحوزه بانوان نباید محدود به این شود که من الان مسئول هستم و می‌توانم این خدمات را ارائه دهم. خدمات دهی باید برنامه ریزی شود و چشم انداز آن تعیین شود، هیچ سازمانی درحوزه زنان آینده پژوهی نکرده است.
وی درباره اقدامات سمن‌ها در حوزه زنان گفت: این سمن‌ها در حوزه اعتیاد زنان، زنان بدسرپرست و بی‌سرپرست، تکدی‌گری بانوان، خشونت‌های خانگی و خیابانی علیه زنان کار می‌کنند و می‌توان از تجارب آنها استفاده کرد.
پیشدار گفت:ما در فرمانداری، ستاد توان‌افزایی را به همت معاونت سیاسی انتظامی تشکیل دادیم و از سمن‌ها در خواست کردیم تا داشته‌های فکری و تجارب خود را با ما تقسیم کنند.
وی با اشاره به اینکه از اطلاعات سمن‌ها در برنامه‌ریزی‌ها استفاده می‌شود، افزود: به این ترتیب در حوزه بانوان ما نظر سمن‌های فعال در حوزه بانوان را شناسایی می‌کنیم. ما فکر می‌کنیم افرادی که پشت میز نشسته‌اند، به صرف کار اداری و کتابخانه‌ای نمی‌توانند برای افراد جامعه و زنانی که دچار اسیبهای اجتماعی شده‌اند، برنامه ریزی کنند.
پیشدار تاکید کرد: ما در حوزه بانوان در فرمانداری کارهای چون شناسایی مراکز مرتبط با زنان، آسیب‌شناسی زنان در محله و مناطق مختلف انجام دادیم و از همکاران در ارگانهای مختلف دعوت می‌کنیم و آنها با کمک NGOها به زنان آسیب دیده خدمات ارائه می‌دهند.
وی گفت: واقعیت جامعه ما این است که ما آنقدر در حوزه زنان کم کاری کرده‌ایم که حتی آمار مناسبی از میزان زنان آسیب دیده و نوع آسیب این زنان در دست نداریم اگر برنامه طولانی مدت داشته باشیم مجبور می‌شویم تا آمار مناسب و دقیقی در این باره تهیه کنیم.
پیشدار گفت: ما در فرمانداری با کمک سمن‌ها توانستیم NGO درباره زنان معتاد تشکیل دهیم و با مراکزی که درهرندی وجود داشته رایزنی‌هایی انجام دادیم تا خدماتی که به زنان بد سرپرست داده می‌شود، مناسب باشد.
مدیر عامل موسسه پیشگیری از آسیبهای اجتماعی مهرورزان گفت: ما در حال حاضر در هرندی این کار را انجام می‌دهیم اما باید مطالعه بیشتری صورت گیرد تا وسعت کار بیشتر شود و انرژی، زمان و هزینه‌ای که صرف می‌شود، بازدهی داشته باشد.
وی با اشاره به اینکه ما با معاونت زنان در ریاست جمهوری نیز ارتباط برقرار کرده‌ایم و قولهایی به ما داده‌اند، گفت: لازم است کارگروه تخصصی با موضوع آسیبهای اجتماعی زنان تشکیل شود و تمام دستگاه‌ها در آن حضور داشته باشند و اقدامات از حالت شعاری خارج شود نباید اقدامات به برگزاری جلسات و رسانه‌ای کردن آن منجر شود بلکه باید اقدامات عملی برای مددجویان قابل لمس باشد.