در حال حاضر زنان جوان در 20 استان کشور با بیکاری بالای 40 درصد مواجه هستند، 9 استان دارای نرخ بیکاری بیش از 40 درصد، 6 استان با بیش از 50 درصد، سه استان دیگر با بالغ بر 60 درصد و 2 استان هم دارای نرخ بیکاری زنان جوان بالای 70 درصد هستند.

 براساس گزارش نتایج آمار گیری زمستان 93 که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته، استانهای کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری با نرخ بیکاری بالای 70درصد مواجه هستند.

همچنین استانهای ایلام، فارس و مازندران با نرخ بیکاری بالای 60 درصد زنان جوان 15تا 24 ساله مواجه می باشند.

بالا بودن نرخ بیکاری زنان جوان در کشور در حالی است که وقتی وارد مناطق شهری می شویم شرایط بازار کار برای زنان بدتر می شود به طوری که سه استان ایلام، چهارمحال و بختیاری و همچنین لرستان با نرخ بیکاری بالای 80 درصد زنان جوان مواجه می باشند.

بیکاری معضلی است که وقتی به لایه های مختلف اجتماعی و مکانهای متفاوت رجوع می کنیم ابعاد سنگین آن بیشتر احساس می شود.

نرخ بیکاری جوانان همواره از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا کار برای جوان به مثابه زندگی و نبود کار به مثابه گسست با جامعه است. در جامعه ای که جوانان آن نرخ بیکاری بالا را تجربه می کنند باید شاهد ظهور آسیب های اجتماعی نه در سطح خرد بلکه در سطح بسیار وسیع بود.

در مناطق روستایی، یک خانواده به مثابه یک واحد اقتصادی عمل می کند و همه اعضای خانوار در این واحد تا حدود زیادی به کار اشتغال دارند اما در مناطق شهری به طور عام به این گونه نیست و اعضای خانواده هرکدام به تنهایی عهده دار یک مسئولیت اجتماعی هستند.

به دلیل یادشده نرخ بیکاری در مناطق روستایی همواره کمتر از مناطق شهری است و بالطبع این نرخ برای زنان در مناطق روستایی کمتر از مناطق شهری است.

نرخ بیکاری زنان جوان در مناطق شهری 54.5 و در مناطق روستایی 24.8 درصد است. زنان جوان در شهرها در شرایط نامطلوبی به لحاظ اشتغال قرار دارند.

آنچه مسلم است، توسعه ابعاد گوناگونی دارد اما یک وجه مهم توسعه یافتگی زنان هستند. جامعه ای که بستر را برای حضور زنان در بازار کار فراهم نکند توسعه در آن رویایی بیش نیست که فقط بر قلم ها جاری می شود.

جامعه ای که به تولید ثروت بپردازد نیاز به نیروی انسانی توانمند دارد و در صورت تحقق ایجاد ثروت است که ابعاد توسعه خود را نمایان می کند.

ابوالحسن فیروزآبادی قائم مقام وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نرخ مشارکت اقتصادی زنان را 12.7 اما همین نرخ را برای زنان تحصیلکرده 30درصد عنوان کرد.

وی بیان داشت: تفاوت این دو نرخ نشان می دهد سرمایه گذاری بر تحصیل تا چه میزان پاسخگو بوده است.

هم اکنون ورودی های دانشگاههای کشور دارای نسبت 60 به 40 به نفع زنان است اما با توجه به اینکه متاسفانه با برنامه ریزی بیگانه هستیم این گونه می شود، نیروی انسانی تربیت می کنیم اما آنان را بکار نمی گیریم و به قولی در جامعه رها می کنیم.

زهرا کریمی عضو هیات علمی دانشگاه مازندران معتقد است: کار نکرده در ایران بسیار است و زنان در مناطق مختلف کشور می توانند در عرصه های گوناگون از جمله حفاظت از محیط زیست نقش ارزنده ای ایفا کنند.

متاسفانه آنچه باعث نافرجامی می شود کاهش قیمت نفت نیست. نافرجامی از نبود برنامه ریزی ناشی می شود، از استفاده نکردن از سرمایه های عظیم انسانی که هر روز به هرز می روند و ما در انتظار آن می مانیم که با افزایش سن گروههای مختلف اجتماعی از سنین فعالیت خارج شوند تا زمانی برسد که نرخ بیکاری دیگر افزایش نیابد.

دختران و زنان کشور از توانایی بالایی بهره مند هستند و شاید در بسیاری از موارد در مقایسه با نیروی کار مردان قانع تر و پرکارتر باشند اما ما چه می کنیم با این نیروی پرتوان؟

دختر جوانی که در یکی از شهرهای استان کردستان در عرصه خبرنگاری فعالیت داشت در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، اعلام کرد: علیرغم تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در یکی از دانشگاههای دولتی هم اکنون با دستمزد ماهانه 160 هزار تومان کار می کند.

لیلی دانشمند رئیس یکی از کاریابی های خصوصی در تهران در گفت و گو باخبرنگار ایرنا، بیان داشت: زنان بیش از مردان شغل های پیشنهادی را علیرغم دستمزد پایین و راه دور می پذیرند و پایداری آنها در شغل بیشتر از مردان است.

بازار کار کشور دچار رکود است و این رکود برای زنان بیش از مردان می باشد.

توسعه از دل چاههای نفت بیرون نمی آید. توسعه اجتماعی، اقتصادی و تحقق عدالت اجتماعی در دستان توانمند نیروی انسانی است که زنان یکی از بازوان توانمند آن محسوب می شوند.