نویسنده
چکیده
نویسندگان قانون مدنی ایران در تدوین مقررات مربوط به حقوق خانواده، معمولاً از آراء مشهور فقهاء امامیه پیروی کرده اند، این تبعیت در مواردی بدون ملاحظه نظرات مخالف در فقه و ارزیابی قوت و استحکام فقهی آنها صورت گرفته و سبب وضع مواد قانونی نامتعادلی شده است.
از جمله این موارد ماده 1123 قانون مدنی است که به موجب آن قرن جذام،برص،افضاء، زمین گیری و نابینایی از هر دو چشم از عیوب خاص زنان شمرده شده و در نتیجه موجبات برخورداری شوهر از حق فسخ نکاح را در این موارد فراهم ساخته است و در مقابل زن را از چنین حقی به جهت ابتلاء شوهر به برخی از این بیماریها که امکان ابتلاء آن در زنان و مردان یکسان است( مانند برص و جذام) محروم کرده است . به نهظر می رسد این نابرابری در حقوق زوجین در زمینه برخورداری از حق فسخ نکاح در این قبیل بیماری ها، غیر قابل توجیه است. در یان مقاله سعی شده است تا با طرح دلایل و مستندات نظریه مشهور و نقد و بررسی آنها و نیز ارائه دیدگاه های مخالفین و ارزیابی آن، به نتایج منطقی و قابل قبولی برسیم.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
-
چکیده [English]
: The Iranian Civil Code, especially those relating to family laws, is mainly based on the prevailing opinions of Shiite jurisprudence (without considering other views and evaluating their strength). As a result, in some cases, unfair and discriminatory laws have been enacted. For instance, under Article 1122 of the Civil Code, some diseases like Black Leprosy and Vitiligo of women have been regarded as an initiative to terminate marriage for men but such a right has not given to women if the husband suffers from such diseases.
It seems that such discriminations have no justification and persuasive support in Shiite jurisprudence. For this purpose, this essay tries to review and criticize the prevailing opinions in the jurisprudence regarding the rights given either to men or women in respect of terminating marriage based on their spouse's disease. In this essay, the opposite views regarding this issue in jurisprudence will also be clarified and evaluated.
کلیدواژه‌ها [English]
- Black Leprosy
- family low
- termination of marriage
- Vitiligo
)