نویسنده

• علی اصغر سعیدی

استادیار گروه برنامه ریزی اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

چکیده

رشد کمی سازمان‏های غیر دولتی زنان در دهه 1370 خورشیدی، پدیده‏ای است که رابطه دولت و این سازمان‏ها را تحت تأثیر قرار داده است. با توجه به تأکید قانون اساسی، برنامه‏های توسعه، گروه‏های سیاسی و اجتماعی و نخبگان فکری جامعه بر اهمیت موضوع، رشد کمی این سازمان‏ها، دلالت بر گسترش کیفی سازمان‏های غیردولتی ندارد. بررسی آسیب شناسانه این رابطه بر چهار محور همکاری، تعارض، تکمیل و تخاصم، ظرفیت و امکان توانمندسازی افراد در درون این سازمان‏ها را نشان می‏دهد. از یک سو دستگاه‏های مختلف اجرایی دولت، به دنبال قانونمندکردن امور نظارت بر این سازمان‏ها هستند و از سوی دیگر گروه‏های اجتماعی و نخبگان فکری معتقدند، دولت نباید به ایجاد تشکل‏های مردمی مبادرت ورزد، چرا که انجام این کار توان و ظرفیت این سازمان‏ها را به تدریج تحلیل می‏برد. همین امر نشان می‏دهد که تعیین نسبت بهینه رابطه دولت و سازمان‏های غیردولتی زنان اهمیت بسزایی دارد. این مقاله به بررسی این رابطه می‏پردازد تا مشخص شود آسیب‏های این رابطه کدامند و بر اساس چه محوری می‏توان رابطه‏ای بهینه را سامان داد تا سازمان‏های غیر دولتی زنان بتوانند در آن موقعیت، شرایط اجتماعی - اقتصادی زنان را بهبود بخشند. بر این اساس، نتایج بحث‏های گروه متمرکز با نوع گروه‏های متفاوت در تهران و شهرستان‏ها، راهکارهای میان مدتی را در قبال رابطه دولت و سازمان‏های غیردولتی زنان ارائه داده است. این برنامه با ارائه توصیه‏هایی، می‏تواند به مثابه یک زمینه عملی کار میان مدت، تعاون و تشریک مساعی دولت و سازمان‏های غیردولتی زنان را بهبود بخشد. استمرار رابطه فعلی احتمالاً فعالیت‏ها را محدود و در تغییر ساختاری مسائل زنان نقش چندانی ایفا نخواهد کرد؛ ضمن آنکه تأکیدات قانون اساسی و برنامه‏های توسعه به مشارکت سازمان یافته زنان در برنامه‏ها، بی‏توجه باقی می‏مانند.

عنوان مقاله [English]

The Relation between Women's Non_govermental Organizations and the Goverment in Iran

چکیده [English]

This paper is trying to offer a better understanding of relationships between government and nongovernmental organizations in Iran. Although the constitutional law, development plans, development practitioners have paid more attention to the importance of NGOs in the society, but still NGOs are not functioning properly. The 1990s has been quite a decade for increasing the numbers of nongovernmental organizations in Iran. It has affected the relationship between the government and the NGOs. The study on challenges of this relation based on cooperation, co-optation, complementarily and confrontation could indicate the possibility of empowerment and capacity building of the NGOs.
Although various executive and administrative institutions are willing to exercise legal supervision on the organizations but social groups and elites believe that the government does not establish public communities since it would undermine the organization's power. However, it is important to determine an effective relationship between governmental and non-governmental organizations. This article tries to identify those possible damages which can influence an effective relationship between NGO’s and government. As a result of discussion between focused groups and different groups in Tehran and the other cities, this study offers an optimal approach to the relationship. This approach could strengthen cooperation and collaboration between the government and these organizations. If the current relationship continues, it will probably make a restriction for women to solve their problem fundamentally. Moreover, the emphasis of the Constitution and the Development Plans on women's participation would be ignored.

کلیدواژه‌ها [English]

• Governmental Organization
• government
• Relation of government and non