نویسندگان

• حسین کچوئیان ¹
• قاسم زائری ²

¹ دانشیار گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران

² دکترای جامعه شناسی دانشگاه تهران

چکیده

این مقاله درصدد است تبیین نماید چرا زنان به موضوع سیاست‌گذاری های رسمی در دوره‌ی رضاخان بدل شدند؟ پاسخ این پرسش در منطق گفتمانِ خاصِّ این دوره یعنی «ملت گرایی باستان گرا» است. این گفتمان متکی بر یک نظریه‌ی نژادی است و به ویژه، مسائل و موضوعات اجتماعی و فرهنگی بر همین اساس فهم می شود. در فاصله‌ی انقلاب مشروطه و شکستِ حکومتِ برآمده از آن تا روی کارآمدن رضاخان، بر مبنای راهبرد «استبداد منور»، این باور در میان نخبگان سیاسی و نیروهای اجتماعی ملت گرا تقویت شد که راهبرد پیشرفت و نوسازی جامعه‌ی ایران، اصلاح «طبیعتِ فاسد» مردم ایران است. روشن است که در چارچوب گفتمان ملت گرایی باستان گرا، اصلاح طبیعت ایرانیان، جز از طریق اصلاح نژادی آن‌ها ممکن نیست. «ازدواج»، اصلی ترین نقطه‌ی تمرکز در این راهبرد است و زنان، به عنوان یکی از طرفین ازدواج، هم در مقام متولدکننده‌ی فرزندان و هم در مقام مادر و مربی نسل جدید ایرانی، جایگاه ویژه و ممتازی نزد ملت گرایان باستان گرا پیدا کردند. از این رو مخاطبِ بخش عمده ای از سیاست گذاری های اجتماعی حکومت و نخبگان ملت گرا، «زنان» بودند که شاخص ترینِ آن‌ها قانون «کشف حجاب» است.

کلیدواژه‌ها

• آرتور گوبینو
• آمیزش نژادی
• ازدواج
• رضاخان
• زن در مقام مادر
• زن در مقام متولدکننده
• سیاست گذاری اجتماعی
• کشف حجاب
• گفتمان ملت گرایی باستان گرا
• نظریه‌ی نژادی
• نوسازی

عنوان مقاله [English]

The Significance of Making Women the Discourse of Official Policy Making in Reza Khan Era: with Focus on the Theory of Racism

نویسندگان [English]

• Hoseyn Kachoeiyan ¹
• Ghasem Zaeri ²

¹

²

چکیده [English]

In this study, one basic question will be answered: Why were women officially considered being the subject of policy making decisions in Reza Khan Era? The answer should be found in the particular logic of the discourse of that time which was “Archeological Nationalism”. The discourse is based on racist theory and understands social and cultural issues on the same basis. During the gap emerged between Constitutional Revolution and failure of the regime evolved by that revolution and the time Reza Khan took the throne, the belief based on the strategy of bright autocracy was built up among political elite and nationalist social forces that the strategy of developing and rebuilding the society of Iran is the reform in Iranian people’s corrupt nature. It is clear that in the framework of archeological nationalism changing the nature of Iranians was not possible except through racial purification. Marriage is the core of the strategy and women as one of the parties in marriage, as a person who gives birth to babies and as a mother who brings up the new Iranian generation had a particular place among ancient nationalists. For this very reason women were the main addressees of social policy making of the government and the elite nationalists with “Hijab Removal” as the most prominent policy.

کلیدواژه‌ها [English]

• Archeological Nationalistic Discourse
• Arthur Gobino
• Marriage
• racial breeding
• racism theory
• rehabilitation
• Reza Khan Era
• woman as a mother
• woman as a person who gives birth