[1] آقایاریهیر، توکل؛ فرخی نگارستان، مینا؛ لطیفیمجره، سیده صدیقه (1395). «فرزندآوری به‌مثابۀ مخاطره»، فصل‌نامۀ مطالعات راهبردی زنان، دورۀ 19، ش 73، صص 33-7.
[2] آلمنصور، لیلا؛ سامانی،
سیامک؛ سهرابی، نادره (1393). «مقایسۀ همبستگی خانوادگی، استقلال عاطفی و احساس تنهایی بین دانش‌آموزان تکفرزند و چندفرزند مقطع دبیرستان»، اولین کنگرۀ ملی روانشناسی خانواده، گامی در ترسیم الگوی مطلوب خانواده.
[3] آلیاسین، سیدعلی؛ فریدونی،
سمیه (1395). «مقایسۀ مثبتنگری، امید به زندگی و رضایت از زندگی بین دانش‌آموزان دختر تک‌فرزندی و چندفرزندی»، فصلنامه مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی، شماره یازدهم، صص 56-45.
[4] ابراهیمی، زینب (1392). «مقایسۀ توانایی حل مسئلۀ اجتماعی، سازگاری و شادکامی در فرزندان خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
[5] ارشادی، رؤیا (1392). «مقایسۀ سبکهای دلبستگی و اضطراب اجتماعی در فرزندان خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.
[6] ایرانی،
ویدا (1392). «مقایسۀ اعتماد‌به‌نفس، مهارت‌های اجتماعی و سبکهای هویت در دانش‌آموزان خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
[7] بارون، رابرت؛ بیرن، دان؛ برنسکامب، نایلا (1391). روانشناسی اجتماعی، ترجمۀ یوسف کریمی، تهران: روان.
[8] بنگستون، ورن؛ اکاک، الن اکاک و جمعی از نویسندگان (1391). دایرۀالمعارفخانواده(نظریهها و روش)، مترجمان عالیه شکربیگی و شهلا مهرگانی، تهران: جامعهشناسان.
[9] برناردز، جان (1390). درآمدی به مطالعات خانواده، ترجمۀ حسین قاضیان، تهران: نی.
[10] پیکهارت، کارل (1392). کلیدهای تربیتی برای والدین تکفرزند، ترجمۀ مسعود حاجیزاده، تهران: دانه.
[11] توسلی، غلامعباس (1376). نظریههای جامعه‌شناسی، تهران: سمت.
[12] جانینی بلوتی، النا (1381). اگر فرزند دختر دارید، ترجمۀ محمد جعفر پوینده، تهران: چشمه.
[13] حسینی، حاتم؛ پاکسرشت، سلیمان؛ رضایی، مهدی؛ مهرگانفر، مریم (1393). «تحلیل کیفی کنش فرزندآوری زوج‌های عرب شهر اهواز»، نامۀ انجمن جمعیتشناسی ایران، ش 17، صص 169-141.
[14] دانشنیا، فرحناز (1392). «بررسی و مقایسۀ رشد اجتماعی در فرزندان خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند شهر اصفهان»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه هرمزگان.
[15] رضایی، مهدی (1390). «زمینههای فرزندآوری پایین در کردستان ایران (شهر سقز)»، پایاننامۀ دکتری جمعیتشناسی دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
[16] چیل، دیوید (1388). خانواده در دنیای امروز، ترجمۀ محمدمهدی لبیبی، تهران: افکار.
[17] خلج‌آبادی فراهانی، فریده (1395). «واکاوی شرایط زمینهساز قصد و رفتار تک‌فرزندی در تهران»، فصل‌نامۀ مطالعات راهبردی زنان، دورۀ 18، ش 71، صص 58-29.
[18] قلعهبرخورداری، فاطمه (1391). «مقایسۀ تحمل ابهام، احساس تنهایی و مسئولیتپذیری در فرزندان خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکدۀ روانشناسی و علوم اجتماعی»، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
[19] کریمیان، زهرا؛ شهبازی‌راد، افسانه؛ حقیقی کرمانشاهی، مارال (1394). «مقایسۀ شناخت اجتماعی کودکان دختر خانواده‌های تکفرزند و چندفرزند 5 و 7 سالۀ شهر اصفهان»، شناخت اجتماعی، پاییز و زمستان، ش 8، صص 34-22.
[20] ساطوریان، سیدعباس؛ طهماسیان، کارینه؛ احمدی، محمدرضا (1393). «مقایسۀ مشکلات رفتاری کودکان در خانواده‌های تکفرزند و دو‌فرزند»، فصل‌نامۀ روانشناسی و دین، س 7، ش 27، صص 80-65.
[21] سرایی، حسن (1390). جمعیتشناسی (مبانی و زمینهها) ، تهران: سمت.
[22] سماکار، ندا (1390). «بررسی عوامل مؤثر بر نگرش به تک‌فرزندی زنان در آستانۀ ازدواج شهر تهران»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد جمعیتشناسی دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی.
[23] شجاعی، جواد؛ یزدخواستی، بهجت (1396). «مرور سیستماتیک مطالعات کاهش باروری در دو دهۀ اخیر»، فصل‌نامۀ مطالعات راهبردی زنان، دورۀ 19، ش 75، صص 159-137.
[24] صادقی، مسعود؛ روشن‌نیا، سمیه (1394). مقایسۀ تابآوری در نوجوانان خانواده‌های چندفرزند و تکفرزند، اولین کنگرۀ ملی توانمندسازی جامعه در حوزۀ علوم اجتماعی روانشناسی و علوم تربیتی.
[25] عباسی شوازی، محمدجلال؛ حسینی چاوشی، میمنت (1392). تحولات باروری در ایران در چهار دهۀ اخیر، تهران: مرکز آمار ایران.
[26] عرفانی، امیر (1392). «باروری در ایران و شهر تهران: میزان‌ها، روندها و تفاوتها»، فصل‌نامۀ مطالعات جمعیتی، س اول، ش اول، صص 107-87.
[27] کرایب، یان (1388). «نظریۀ اجتماعی مدرن»، ترجمۀ عباس مخبر، تهران: آگاه.
[28] کوزر، لوئیس آلفرد (1372). زندگی و اندیشۀ بزرگان جامعه‌شناسی، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: علمی.
[29] گیدنز، آنتونی (1382). تجدد و تشخص (جامعه و هویت شخصی در عصر جدید)، ترجمۀ ناصر موفقیان، تهران: نی.
[30] گیدنز، آنتونی (1388). پیامدهای مدرنیت، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: مرکز.
[31] مشفق، محمود؛ غریبعشقی، سارا (1391). «تحلیلی بر رابطۀ ارزش فرزندان و باروری بین زنان تهران»، فصل‌نامۀ شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده، س 15، ش 58، صص 120-93.
[32] مرکز آمار ایران (1392). «بررسی پدیدۀ تک‌فرزندی با استفاده از نتایج سرشماریهای 1385 و 1390، ص 25ـ166ـ169.
[33] منتظری، علی و همکاران (1395). «بررسی میزان تمایل به فرزندآوری و عوامل مرتبط با آن از نگاه مردم شهری و روستایی ایران»، مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکدۀ علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی.
[34] مهری‌ژاد، سید ابوالقاسم و همکاران (1394). «مقایسۀ هوش معنوی در بین دانش‌آموزان تکفرزند و چندفرزند دبیرستانهای شهر شاهرود»، دومین کنفرانس ملی و اولین کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در علوم انسانی.
[35] میرغفوریان، زینت‌السادات (1393). «مقایسۀ ویژگیهای شخصیت، خودکارآمدی، سازگاری و کمال‌گرایی دانش‌آموزان دختر تکفرزند و چندفرزند مقطع دبیرستان»، پایاننامه کارشناسیارشد دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود.
[36] وهابی، معصومه (1377). «بررسی رابطۀ بین تک‌فرزندی و چندفرزندی با انگیزۀ پیشرفت و احساس فشار روانی در دانش‌آموزان دختر دبیرستانهای شهر تهران»، پایاننامۀ کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد واحد رودهن.
[37] هاشم‌بیگی،
الهه؛ سروقد، سیروس (1394). مقایسۀ سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان تکفرزند و چندفرزند، دومین همایش علمی پژوهشی علوم تربیتی و روانشناسی آسیبهای اجتماعی و فرهنگی ایران.
[38] هورتولانوس، رلوف و همکاران (1394). انزوای اجتماعی در جامعۀ مدرن، ترجمۀ لیلا فلاحیسرابی و صادق پیوسته، تهران: جامعهشناسان.
[39] Abbasi-Shavazi M. J., McDonald, P., Hosseini-Chavoshi, M (2009). “A cohort perspective on changes In family, fertility behavior and attitudes”, in The Fertility Transition in Iran, Revolution and Reproduction, London, New York. Springer,PP 97-115.
[40] Breton, D., and Prioux, F. (2009). “The one-child family: France in the European context”, Demographic Research 20, PP 657-692.
[41] Chan, Christine & D’Arcy, Melissa & Hill, Shannon & Ophaso, Farouk (2006). “Demographic Consequences of China’s One-Child Policy”, Prepared for the International Economic Development Program, Ford School of Public Policy”, University of Michigan.
[42] Contor.M. (1979), Neighbors and friends: An overlooked resource in the informal support system, research on aging.
[43] Demakakos, p., Nunn, S., Nazroo, j. (2006), “Loneliness, Relative Deprivation and Life Satisfaction”, retirement, health and relationship of the older population in England: The 2004 English longitudinal Study of Aging, PP 297-318.
[44] Erfani, Amir and Kevin McQuillan. 2014.
نابع
عیت ایرانزندی است. شهر تهران یک از بالاترین درصد خانواده های تک فرزند را دارد (عرفانی 1392: مرکز آمار ...)بگو جرا این تحقی“The changing timing of births in Iran: An explanation on the rise and fall in fertility after the 1979 Islamic Revolution”, Biodemography and Social Biology 60(1): PP 67-86.
[45] Falbo, T., and Polit, D. F. (1986). “Quantitative review of the only child literature: research evidence and theory development”, Psychological Bulletin, P 100(2), PP 176-189.
[46] Fleming, P. & Baum, A. Social support and buffering effect of friendships. Journal of Human Stress. 1986, 8 (3): PP 14-22.
[47] Hesketh, Therese & Lu, Li & Zhu Wei Xing (2005) “The Effect of China’s One-Child Family Policy after 25 Years”.
[48] Kumari, M. (16 Nov. 2010). Emergence of one child family norm in India, presented in the 1st Asian Population Conference, New Delhi, India.
[49] Smith, J.A., Flowers, P., & Larkin, M. (2009). Interpretative Phenomenological Analysis: Theory Method and Research, London: Sage, PP 82-101.
)