فاطمه جعفری نعیمی؛ علی روحانی؛ ملیحه علی مندگاری
چکیده
بقا مهم‌ترین دغدغه بشر در طول تاریخ بوده است. تحرک مکانی (مهاجرت) یکی از راهکارهای انسان برای دستیابی به بقا بوده است. در فرایند مهاجرت، اولین و مهم‌ترین کنش مهاجران، به‌ویژه مهاجران با سطوح پایین‌تر اقتصادی، کنش‌های بقا و سازگاری‌محور با جامعه مقصد است. از این‌رو پژوهش حاضر به دنبال بررسی چگونگی کنش‌های بقامحور در میان زنان مهاجر ...
بیشتر
بقا مهم‌ترین دغدغه بشر در طول تاریخ بوده است. تحرک مکانی (مهاجرت) یکی از راهکارهای انسان برای دستیابی به بقا بوده است. در فرایند مهاجرت، اولین و مهم‌ترین کنش مهاجران، به‌ویژه مهاجران با سطوح پایین‌تر اقتصادی، کنش‌های بقا و سازگاری‌محور با جامعه مقصد است. از این‌رو پژوهش حاضر به دنبال بررسی چگونگی کنش‌های بقامحور در میان زنان مهاجر حاشیه‌نشین شهر یزد بوده است. روش پژوهش حاضر، کیفی و از رویکرد نظریه زمینه‌ای استفاده شده است. مشارکت‌کنندگان، 21 نفر از زنان مهاجر به شهر یزد از استان‌های مختلف کشور بوده‌اند که به صورت هدفمند و به شیوه نمونه‌گیری نظری انتخاب گردیده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و تحلیل داده‌ها به شیوه کدکذاری باز، محوری و گزینشی صورت گرفته است. یافته‌ها نشان داد، شکاف نسلی و سیاست‌گذاری‌های نامناسب در مبدأهای مهاجرتی با ایجاد تغییرات گسترده به صورت پیوند بقا به مادیات، زنان را وادار به کنش عقلانی و اتخاذ مهاجرت به عنوان راهبری عملی برای دستیابی و حفظ بقا می‌کند. این مسیر غالبا عقلانی، همراه با اندازه‌گیری و محاسبه و با محوریت پول است. اما از سوی دیگر، در فرایند دوام و بقا در مقصد، زنان نیازمند مشوق‌هایی فراتر از پول هستند. هرچند مسیر اصلی سرتاسر محاسبه است اما، معنویت در زنان با کارکرد امیدزایی و التیام بخشی به آسیب‌های روانی، سازگاری زنان مهاجر را افزایش می‌دهد و پشتوانه‌ای برای ایستادگی و تلاش آنان برای تضمین و تسهیل بقا را فراهم می‌کند.
